16

Verslag van een Atlantische Oversteek

1 juni

Om 5.00 uur gaat de wekker. Het is meteen duidelijk dat de wind noordwest is en dus perfect om naar de in het zuiden gelegen uitgang van Chesapeake Bay te zeilen (85 mijl). Omstreeks 6.00 uur gaat het anker op om voorlopig niet meer neer te gaan. We zeilen met een behoorlijke wind weg van het nog slapende Solomons Island. De Chesapeake is mooi maar we hebben meer regen gezien dan je verwacht voor een wandelvakantie in Schotland. Zoals gewoonlijk is het normaal nooit zo slecht. We hebben de afgelopen dagen het weer en de verwachtingen goed bestudeerd en zeilen achter een stormdepressie (gale) aan de Chesapeake Bay uit. Er worden records gebroken. Met wind tot 45 knopen (9 Beaufort) en ruim 10 knopen op de snelheidsmeter zijn we binnen twaalf uur op zee.

3 juni

We hebben de hele nacht doorgezeild op de spinaker. Het is mooi weer. De temperatuur van zowel de lucht als het zeewater lopen op. We zijn op weg naar de golfstroom. In de loop van de ochtend is de temperatuur van het zeewater gestegen tot 25 graden. Tijd voor de hele bemanning om te badderen met behulp van de puts. We hebben nu stroom mee in noordoostelijke richting.

Elke dag om 15.00 uur is het tijd voor weerberichten. We halen met behulp van onze laptop en korte golf radio weerkaartjes van de noordatlantische oceaan en luisteren naar Herb. Herb is een radio-amateur die via de korte golf radio individuele schepen adviseert tijdens hun atlantische oversteek. Hij heeft contact met schepen die bij ons in de buurt zeilen en we kunnen dus profiteren van zijn adviezen.

De hengel gaat ook weer uit. De eerste dorado gaat nog verloren maar de tweede ligt na een half uurtje werken aan boord. Het is een fantastisch mooie vis die er helaas aan moet geloven. Hij gaat gefileerd de ijskast in. Eerst nog even een pasta met kip in mosterdroomsaus vanavond. Anders bederft het meegebrachte vlees.

Game Qualities Dorado: The dorado ranks among the very best. It combines long strong runs with spectacular jumps and dogged stubbornness.

De wind valt die middag weg. We motoren een paar uurtjes in de verwachting dat de wind zich nog voor de avond weer zal herstellen. De komende dagen zitten we precies tussen een groot hoge druk gebied en een uitzonderlijk heftig lage drukgebied voor deze tijd van het jaar. De weerkaartjes beloven ons gale (34-40 knopen). Die nacht zeilen we met een snelheid van 8 tot 10 knopen halve wind over de golfstroom (etmaalrecord 207 mijl).

4 juni

De dag begint rustig maar het is duidelijk dat we ons op moeten maken voor zwaarder weer. Plotseling zien we ook de temperatuur van het zeewater dalen van 26 naar 18 graden Celcius. We zijn de golfstroom aan de noordkant uitgezeild. We bergen de losse zeilen op, er worden zeeziektepillen genomen en Aad maakt tostis. De barometer geeft 1016 hPa aan en de wind is ondertussen ruim 20 knopen.

We komen het zeilschip Josina tegen dat onderweg is naar Boston. We hebben contact via de marifoon en wisselen informatie uit over bestemmingen, weer, positie van de golfstroom en een bericht over een schip in nood 200 mijl ten noorden van Bermuda. Dat is waar we op dat moment zeilen. Het verzoek van de US Coast Guard is een sharp lookout.

Omstreeks 17.00 uur heeft het front ons ingehaald. De wind neemt toe, we zitten weer in de golfstroom en we worden omsingeld door squalls. Dat zijn buien met veel wind (30 tot 40 knopen) en (vaak) een onwaarschijnlijke hoeveelheid regen. Wally staat aan het roer met een skibril en ziet meer water naar beneden komen dan ooit tevoren. De zee en de lucht zijn één. We besluiten die nacht twee aan twee wacht te lopen, twee uur op twee uur af. Annebeth bereidt de dorade terwijl ik ternauwernood een water- en/of windhoos ontwijk.

5 juni

Het is nu 1.00 uur. Ik heb net voor de tweede keer mijn natte goed uitgetrokken. We hebben de donkere luchten gehad. Er is nu een enkele ster zichtbaar. De windmeter geeft meestal meer dan 30 knopen wind aan. We proberen een oost tot zuidoostelijke koers te varen en de golfstroom aan de zuidkant te verlaten en ons beter te positioneren voor de lage druk gebieden die nog komen. Meestal versterkt de golfstroom het weerbeeld en daar hebben we nu even geen behoefte meer aan. We zien de temperatuur van het water langzaam dalen, langzaam.

In de loop van de ochtend klaart het op. De wind blijft hetzelfde maar de golven groeien (naar schatting vier meter). Het is lastig weer. Het is warm en vochtig maar net wat te koud om in je zwembroek achter het roer te staan. Daarom hijsen we ons steeds in ons te warme en klamme zeilpak. Nog voor we buiten zijn we nat van het zweet. Eenmaal buiten proberen we wat frisse lucht te krijgen door onze kraag en manchetten open te zetten. Het duurt meestal niet lang voordat we afgestraft worden met een behoorlijke hoeveelheid zeewater. Het zout zorgt er voor dat het voorlopig niet meer droogt.

6 juni

Het was een pittig nachtje. Grote golven en windstoten van ruim 35 knopen. De buien van de gisternacht bleven gelukkig uit. Het was droog en de wolken joegen met een enorme snelheid boven ons langs. Het ene moment keek je nog uit op schitterende sterrenbeelden en de melkweg. Als je even op je kompas keek en dan weer omhoog was alles verdwenen. Alsof iemand de sterren even heeft uitgedaan. Even later ontstonden er weer gaten en kwam alles weer langzaam in beeld. We werden voor de tweede keer ingehaald door een front.

We slapen bij want vannacht deden we geen oog dicht. Buiten was het hard werken om de boot op koers te houden terwijl er om de paar minuten een kruiwagen water over je heen werd gekieperd. Als de wind iets minder was lieten we het over aan de autopilot om onze benen, armen en rug een beetje rust te gunnen. In bed was het niet veel comfortabeler. Terwijl we eigenlijk zouden moeten slapen, moesten we elke spier in ons lichaam gebruiken om stil in bed te liggen. De golven komen van rechtsachter dus we rollen behoorlijk. Af en toe een knal voor, midden of achter tegen de boot. Het is steeds weer een opluchting als het geen aanvaring blijkt te zijn. Als we ontdekken dat niemand kan slapen worden we een beetje melig. Dan maar een kop thee met stroopwafels.

Het is nu prachtig weer. Straks weer even de weerkaarten ophalen en kijken of het ons lukt om een beetje uit de stormachtige wind (gale) van de volgende depressie weg te blijven.

Er staat weer behoorlijk veel water in het achteronder. Onze aardappelen en kazen zijn doorweekt. Het lijkt erop dat onze provisorische reparatie van gister niet echt heeft gewerkt. Een goed begin is het halve werk, maar half werk blijkt geen goed begin. Na een uurtje klussen lijkt het allemaal weer waterdicht.

19.00 uur, we hebben net voor de eerste en laatste keer kerry met rijst en eieren gegeten. Iedereen kijkt uit naar een rustige nacht. Onze strategie lijkt zijn vruchten af te gaan werpen. Het is gekalmeerd en we hebben ons stormtuig weer geruild voor een rif in het grootzeil en genua III. Het waait nog 20 knopen. De verwachting is dat de wind morgen verder afneemt. Na het weekend komt de volgende gale. We zitten tegen die tijd waarschijnlijk mooi tussen de 34 en 35 graden noorderbreedte en hebben dan niet te weinig en niet te veel wind uit het zuidwesten, hopen we.

7 juni

Het is nog vroeg en iedereen slaapt als een roos. Het was een lekker nachtje met een mooie wind uit het zuidwesten. Het was wel erg vochtig en de kuip dus kletsnat. De autopilot heeft de hele nacht gestuurd en iedereen heeft lekker zitten lezen en muziek geluisterd. Zo kan het dus ook.

Met uitgeboomde genua zeilen we met een snelheid van ongeveer 6 knopen naar het oosten. Aad is zojuist opgestaan en heeft routinieus zijn hele zeilgarderobe aangetrokken. Helemaal ingepakt komt hij naar buiten waar het op dat moment, 6.00 uur, zonnig en 26 graden celcius is. Goeiemorgen.

Ik ga maar eens lekker rustig één van de DVD-tjes kijken die Yves heeft meegegeven. Eindelijk even tijd voor de Matrix. En dat terwijl jullie al naar de Matrix Reloaded gaan.

Het wordt een geweldig mooie dag. Strak blauw, windje in de rug (15 knopen) en een rustige zee. Alle natte en klamme kleren worden buiten opgehangen, de luiken kunnen open en de hengel gaat weer uit. Het zou op zich een prima dag voor sushi met verse tonijn zijn. Annebeth doet zelfs een paar wasjes en we varen onder spinaker naar het oosten. De verwachtingen voor de komende dagen zijn erg goed. We zetten de klok een uur vooruit. Ik doe een middagdutje van een paar uur omdat ik al vanaf 4.00 uur wakker ben.

We zijn er vandaag weer niet ingeslaagd iets aan boord te hengelen dus is het vanavond hutspot van verse aardappelen, uien en wortels en een Unox rookworst. Tot middernacht zeilen we met de spinaker. Dan komt er een bui achter opzetten en gaan we over op uitgeboomde genua.

8 juni

Een rustig begin van de dag. Het is 6.00 uur, de zon schijnt en het waait slechts 10 knopen. De dag komt langzaam op gang. Just another beautiful day. We doen eigenlijk niets. Er wordt wat aas verwisseld want ze willen niet echt bijten, de spinaker wordt weer gezet en Annebeth maakt lunch. Sardientjes, uit blik dan maar.

Nog even iets over dat rare land waar we vandaan komen, de Verenigde Staten. Voor de oversteek kochten we nog twee kussens. Kussens die van kunstof en schuimrubber zijn en daarom niet zo zout, nat en klam worden. Het feit dat je een kussen kunt gooien en dat deze ook nog drijven is in de VS aanleiding voor het indrukwekkende stukje proza hieronder.

THROWABLE DEVICE TYPE IV PFD

MODEL: F

U.S. COAST GUARD APPROVAL NUMBER: 160.064/1837/0

USCG Approved throwable device for recreational boats.

WARNING TO REDUCE THE RISK OF DEATH BY DROWNING:

READ MANUFACTURERS THINK SAFE PAMPHLET BEFORE USING THIS DEVICE
TEST PFD IN WATER FOR ADEQUATE PERSONAL FLOTATION AND PERFORM SERVICE TEST EACH SEASON
FOLLOW MANUFCTURERS USE AND CARE INSTRUCTIONS
DO NOT WEAR ON BACK

LISTED

THROWABLE DEVICE

ISSUE NO. E-771

Het is een beetje vreemd om dit op te nemen in het verslag, maar we hebben er wel redelijk om moeten lachen. Het gaat hier over een kussen! En dan te bedenken dat we de oceaan over steken met dit kussen terwijl we niet eens het pamflet Think Safe van de fabrikant hebben gelezen. Levensgevaarlijk! In de wasserette in Annapolis kwam ik een amerikaan tegen en die legde het als volgt uit: Too many lawyers keeping too many dumb people alive. Aanleiding was toen de vernieuwde wetgeving omtrent propaan gasflessen waardoor we nu weer een nieuwe gasfles hebben moeten aanschaffen. Annebeth is met onze gloednieuwe fles uit de Bahamas de winkel uitgejaagd alsof ze een atoombom bij zich had. En dat terwijl een half jaar geleden heel Amerika nog gebruik maakte van die gasflessen.

Een andere eigenaardigheid van onze trip is het weerbericht. We leven er naar toe zoals hele bevolkingsgroepen een dagelijkse soap volgen. We kunnen niet wachten hoe het verder gaat en dan gaat het nog niet eens over zon of regen. Elke dag om 15.00 uur, en nu we de klok verzet hebben 16.00 uur, begint het weer.

Annebeth maakt lasagne en nodigt iedereen uit om nog even wat koffie of thee te drinken. Als we naar bed gaan is haar (eerste) wacht halverwege. De wind laat het een beetje afweten (10 knopen) en daarom zijn we gegijpt en varen met de spinaker in noordoostelijke richting. Volgens de berichten zou het daar beter moeten zijn.

9 juni

Het is 00.00 uur en Wally maakt mij wakker voor mijn wacht. Het is harder gaan waaien en het lijkt erop dat dat vasthoudt. We besluiten de rest wakker te maken om de spinaker te strijken en de fok uit te bomen. Als iedereen net weer in slaap gevallen is, is het raak. Beet! Met mach 10 gaat deze joekel er vandoor met onze lijn. De hengel heeft een soort wekker. En door de enorme snelheid van de vis maakt hij een gigantisch lawaai. Ik draai de rem wat aan om te voorkomen dat hij er zonder strijd met 250 meter vislijn vandoor gaat. Annebeth is wakker geworden en neemt het roer om de vaart uit de boot te halen. Wally worstelt slaapdronken met de zeilen. En toen was hij gevlogen. De spanning is van de lijn. Ik controleer of het aas er nog aan zit en de rest gaat weer slapen. We zijn blij om te weten dat de hengel het in ieder geval nog doet.

6.00 uur is het weer raak. Zowel de hengel aan bakboord als het houtje met de lijn van Annebeth haar grootvader aan stuurboord hebben beet. Met vereende krachten halen we de buit binnen. Wally en ik houden er wonden op onze edele delen aan over. Aan bakboord slepen we met veel moeite een Wahoo aan dek en aan stuurboord een Longbill Spearfish (uit de Marlin familie). Daarna worden beiden netjes gefileerd en opgeborgen in seal bags. Als lunch een goed gevulde aardappelsalade met gebakken vis. Tijd voor een tukje en daarna het weerbericht.

Game Qualities Wahoo: One of the fastest of all gamefish, the wahoos fight features speed, usually in the form of several dazzling runs. The Wahoo may strike a surface bait in spectacular, greyhounding fashion, but seldom jumps after being hooked.

Even een stukje meteo (kun je natuurlijk ook even overslaan). De aarde wordt bedekt met allemaal hoge en lage druk gebieden. Op het noordelijk halfrond draait de wind met de klok mee om een hoge druk gebied en tegen de klok in om een lage druk gebied.

We varen van west naar oost en willen daarom graag een hoge druk gebied aan onze rechter(zuid)zijde. We zitten dan aan de bovenkant van het hoge drukgebied met wind van west naar oost. Aan onze linker(noord)zijde willen we graag een lage drukgebied want dan zitten we in de onderkant, ook met wind van west naar oost.

Op de noordatlantishe oceaan ligt het hele jaar door een hoge drukgebied. In de winter het midatlantic high en in de zomer het Azoren hoog. Daar willen we dus bovenlangs zeilen. Midden in die hoge drukgebieden is over het algemeen bijna geen wind. Iets wat we ook proberen te voorkomen.

De lage drukgebieden trekken continue van west naar oost volgens een steeds wisselende pad. De truc is daarom om te zorgen dat ze ons allemaal links inhalen (zodat we in de onderkant zitten met wind mee) en niet rechts (zodat we in de bovenkant zitten en wind tegen hebben). Op die kaartjes die we ontvangen zien we de verwachtingen omtrent die hoge en lage drukgebieden. Tot nu toe gaat dat erg goed. Geluk? Waarschijnlijk wel.

Gisteren halverwege, vandaag gaan we over op three digits. Nog 999 mijl naar de Azoren. In dit tempo is dat ongeveer zeven dagen zeilen. Een mooi moment voor een bier (we drinken in principe geen alcohol tijdens overtochten). We bellen naar Nederland om te laten weten dat het allemaal goed gaat.

We eten de Wahoo die we gisteren al gemarineerd hadden, maar niet meer aan toegekomen waren, met het laatste beetje sla en gebakken aardappelen. Bij Aad steken wat griepachtige symptomen de kop op. We lopen daarom vannacht met zijn drieën wacht en hopen dat hij er morgen weer bij is.

Bij het wisselen van de wacht met Annebeth gijpen we. We zeilen nu recht op de Azoren af met een west tot noordwesten wind van 15 tot 20 knopen.

11 juni

Gedurende de nacht horen we twee zeilboten over de marifoon. Die hebben een bereik van ongeveer 20 mijl dus ze zijn vlakbij. Als we contact proberen te zoeken krijgen we wel een reactie van s/v White Rose maar we zijn slecht te verstaan. Misschien later. De volgende die we horen, is s/v Talulah Ruby. Eerst roepen ze s/v White Rose op en als ze geen reactie krijgen horen we All stations, all stations, this is Talulah Ruby requesting radio check. We reageren en wisselen wat info uit. Hij vraagt ons om de naam van de boot te spellen en wij vragen hem hetzelfde. Dan begint hij in rap tempo in het tango-alfa-lima-alfabet dus het kan zijn dat Talulah Ruby niet helemaal klopt. Ze zijn 1 juni vertrokken vanaf de British Virgin Islands en zijn ook op weg naar de Azoren. We kenden de naam van het schip al omdat we ze elke dag horen comuniceren met Herb (die man die overstekende zeilschepen voorziet van weerberichten op maat) via de korte golfradio. Omdat we Herb gisteren slecht konden verstaan vragen we Taluaha Ruby of ze het ons nog even bij kunnen praten. De verwachting is zwakke tot matige wind uit het westen.

Voorlopig waait het nog lekker. Ik moet nu weer naar buiten want we hebben weer beet... Ben al weer terug want de vis is gevlogen. Dan maar pannenkoeken met appel en kaneel. Het is bloedheet en strak blauw. Na de lunch douchen we even en spelen Wally en ik een potje schaak. We zijn beiden geen grootmeesters dus dat komt goed uit.

Aad heeft koorts, 39,3 graden. Hij houdt het vandaag bij slapen, lezen en een filmpje kijken. We hopen dat hij gauw beter is. Om 18.00 uur worden we ingehaald door een front. De bewolking neemt toe. We eten snel wat chili con carne (spek) met appelmoes. Als de wachten beginnen, miezert het. In de loop van de nacht is het front ons gepasseerd en klaart het weer op. De wind draait naar het noordwesten.

Er is vanochtend ook nog een visje aan boord gehengeld. Het is lastig om hem te identificeren. Het is echt een vis zoals in de serie aap-noot-mies. Na het bestuderen van enkele van de visboeken aan boord besluiten we dat het een Jack is, waarschijnlijk een Almaco Jack. De food value is excellent zegt het boekje dus die gaat vanavond in de pan.

We besluiten om even te controleren hoeveel diesel we verbruikt hebben in de afgelopen 10 dagen. Slechts 20 tot 30 liter van de 250 liter. We verbruiken ongeveer 2,5 liter per uur als we met een redelijke snelheid motoren. Dat betekent dat we ongeveer vier etmalen zouden kunnen motoren. We hebben de motor echter alleen laten draaien om de accus op te laden en dat doen we op een zon laag mogelijk toerental ongeveer twee uur per dag. We hebben dus genoeg om deze windstille dag door te komen. Dan kunnen we de accus ook weer even helemaal vol laden.

Het is nog steeds klunen. We hebben nu de spinaker op zonder grootzeil. We pruttelen voort met een snelheid van ongeveer 3 knopen. De ziekenboeg is uitgebreid. Wally heeft hoofdpijn, keelpijn en een lichte verhoging. Denkt zeker dat hij dan ook DVD-tjes mag kijken. Waarschijnlijk hebben Annebeth en ik vanavond diner-á-deux. Hopelijk komt de wind snel weer terug en knappen Wally en Aad snel weer op.

Het is 21.00 uur. Ik heb de eerste wacht, Annebeth de tweede, ik de derde, enzovoort. Wally heeft het nu ook goed te pakken, 39 graden. Daarom gaan Annebeth en ik over op een wachtsysteem van drie-uur op-drie-uur-af. De heren hebben binnen een bordje rijst gegeten, wij buiten rijst met de vis en wat ratatouille.

We hebben de zeilen eraf gehaald en de motor aan. We krijgen volgens de voorspelling de komende dagen volop wind dus kunnen we nu wat diesel gebruiken om deze nacht door te komen. We rollen naar het oosten. Er is nauwelijks wind maar een paar honderd mijl terug waait het hard. Dat zorgt er voor dat we toch golven hebben van ongeveer twee meter. Daarom is het schip continu in een rollende beweging.

13 juni

Het is 11.30 uur, we hebben de klok nog en uurtje vooruit gezet want om 4.00 uur was de dag al begonnen en was de zon al lang en breed op. We hebben de klok nu op UTC -2 staan ten opzichte van UTC +2 in Nederland. De Azoren heeft UTC als lokale tijd (dit is allemaal zomertijd).

Annebeth gaat nog even slapen tot de lunch, ik neem de wacht over en de zieken liggen in de ziekenboeg. In ons geval gewoon midden in de kajuit. Bij Aad begint de penicilline te werken en gaat het beter. Hij neemt een wachtje over van 5.00 7.00 uur. Hij kijkt achter de kaartentafel een DVD-tje en let op de radar. Omdat we vannacht de motor aan hadden is er aan stroom geen gebrek.

7.00 uur, de wind begint weer wat toe te nemen en Annebeth en ik hijsen de zeilen. De motor kan uit en de rust is teruggekeerd. We hebben ongeveer 12 uur gemotord in het afgelopen etmaal. We verwachten dat we vanaf nu tot de Azoren wind houden. Vanaf morgen komt er een gale over. Op onze breedtegraad valt het waarschijnlijk wel wat mee. We rekenen op 25 knopen wind, misschien in buien wat meer. Op dit moment is het nog prachtig weer met een rustig windje. De helft is dan wel ziek maar we hebben een schitterende overtocht. Toen ik vannacht even mijn hoofd uit het luik stak zag ik de dolfijnen weer rond de boot springen.

We maken ons klaar voor het wat zwaardere weer. We ruimen wat op, douchen nog even lekker, al begint het water wel koud te worden 20 graden, en we bakken brood. De resterende 600 mijl naar Horta is met goede wind in vier etmalen te zeilen. We halen straks de weerberichten op en die kijken vier dagen vooruit dus dan weten of we op 17 juni kunnen borrelen op de Azoren.

De weerberichten zijn binnen en het ziet er redelijk uit maar het is absoluut niet zeker dat we over vier dagen al in Horta liggen. Met name zondag ziet er twijfelachtig uit met weinig en draaiende winden. Het is niet duidelijk wat we dan kunnen verwachten.

We eten nog een keer kip met een mosterdroomsaus en pasta maar die smaakt matig. We hadden we kip in blik gekocht. Denk niet dat daar echte kippen aan te pas gekomen zijn. Dan maar wat extra Snickers, wine gums en stroopwafels vannacht. De ziekenboeg krijgt nog een nachtje respijt. Aad vult misschien een ochtendwachtje.

14 juni

Het waait, zoals verwacht, behoorlijk (25-30 knopen). Annebeth en ik staan meestal zelf aan het roer. De autopilot heeft een beetje moeite met de steile golven die van schuinachteren aan komen rollen. Hij gaat dan nogal slingeren. Met Wally gaat het slecht. Alle klachten, hoofdpijn, keelpijn en pijn in zijn rug, nemen toe. Ik denk dat hij morgen ook maar een penicilline kuur moet starten. Het is 4.50 uur en Annebeth wordt wakker. We zijn allebei chagerijnig en wisselen gauw van wacht.

Om 10.00 uur zijn we bekaf. We hebben de hele nacht bijna zelf gestuurd. Het is dan ook goed om te merken dat Aad de keelontsteking onder de duim heeft. Hij is koortsvrij en zijn klieren zijn minder gevoelig. Terwijl hij de wacht houdt, slapen Annebeth en ik uit. Wally heeft vannacht medicijnen genomen en ook bij hem is de koorts gedaald. Vervelende bijwerking is echter dat hij na een soepje als ontbijt meteen over de reling hangt. Zijn cocktail van medicijnen en cup-a-soup wordt even overboord gezet.

Het is een beetje een rotdag. Grijs, regenachtig en iedereen is behoorlijk vermoeid. Het blijft echter waaien en dus liggen we nog steeds op schema. We willen voor de gale van woensdag 18 juni binnen zijn. We eten nog een keer chili met appelmoes. Voor Wally een bakje rijst. Wie zijn idee was dit eigenlijk? Aan de horizon is beter weer op komst.

15 juni

Het is 4.00 uur en ik kan mijn ogen maar moeilijk open houden. Het afwisselen van lezen, muziek luisteren, thee drinken, snoepen en af en toe rond kijken of er ook tegenliggers zijn, houdt me wakker. Waarom lopen we eigenlijk wacht? We zijn tot nu toe een stuk of zes vrachtschepen tegengekomen. Dat is niet veel maar één is voldoende om dit verhaal net wat spectaculairder te maken dan nodig is. Verder zijn we tijdens de wacht bezig met de koers, de zeilstanden en zeilwisselingen.

Aan de horizon kun je zien dat het alweer licht wordt terwijl de maan nog niet onder is. De maan geeft voor mij net niet genoeg om een boek bij te lezen. We vertrokken met nieuwe maan dus de maan werd elke dag van onze overtocht steeds iets voller en iets eerder zichtbaar. Het sterren kijken is er nu niet meer bij, maar het zeilt wel heel prettig met zoveel licht.

16 juni

7.00 uur, knotsgek wordt je ervan. We hebben nu bijna een etmaal de motor aan. De wind die ons eerder belooft was, laat op zich wachten. Om 7.00 uur hijsen we de zeilen. Een matig windje uit het zuidwesten maar net voldoende om de zeilen bol te houden.

De laatste 36 uur! We hebben nog ruim 240 mijl te gaan en als we Horta halen morgen wordt het in ieder geval een late borrel. De stemming is erg goed. Aad en Wally zeilen weer mee. Wal nog een beetje voorzichtig, maar Aad komt te voorschijn in een schone korte broek en polo. We zetten in de loop van de ochtend de spinaker om die voorlopig niet meer te strijken. We worden gepasseerd door walvissen, krijgen weer een schitterende dolfijnenshow en Annebeth maakt heerlijke pasta met tonijn in een tomatensaus. De klok is vandaag weer een uur verzet (UTC -1) en we luisteren daarom wat later naar de weersverwachtingen van Herb. De eerder beloofde wind blijkt niet meer te komen en we zullen het moeten doen met 10 tot 15 knopen, mischien af en toe iets meer. Iedereen doet weer mee in het wachtsysteem, 2-uur-op-zes-uur-af dus.

17 juni

Het is 9.00 uur. We hebben de spinaker er midden in de nacht nog even afgehaald omdat we een beetje moesten knijpen om hem vol te houden (halve wind). Maar omdat de snelheid toen met anderhalve knoop terug liep, hing hij een kwartier later weer voor de boot.

Aad heeft net de wacht van mij over genomen. Ik ben een beetje uitgelopen. De zonsopkomst, het lekkere windje, dolfijnen, de Bee Gees en Shaggy hielden mij vast. Het was mijn laatste nachtwacht van deze oversteek. We moeten nog steeds flink doorzeilen om voor het donker aan te komen.

15.00 uur, de klok is voor de laatste keer een uur vooruit gezet (UTC), zomertijd in de Azoren. Helaas is de wind verdwenen en hebben we voor het laaste stukje de motor aangezet. Onze ETA is 22.00 uur. We zien bijna de hele middag enorme kuddes dolfijnen en hier en daar een walvis en een schildpad.

18.00 uur, land in zicht! Met een beetje moeite ontdekken we tussen de wolken aan de horizon de vulkaantop van het eiland Pico.

We worden allemaal wat onrustig. Het is nog uren varen en de stootkussens hangen al buitenboord en we zijn al op zoek naar landvasten. Annebeth maakt foe yong hai. In het donker leggen we aan voor de marina office. Champagne! Iedereen die langs wandelt is zelf ook kort geleden overgestoken en vraagt meteen waar we vandaan komen, wat voor weer we hebben gehad, hoe lang we er over gedaan hebben en wat de schade is. Dan wordt het nogmaals duidelijk wat een fantastische tocht we weer hebben gehad. In 16 dagen, wind in de rug, legden we 2.500 mijl af van Annapolis naar Horta zonder noemenswaardige schade.

***

Eigenlijk is er weinig toe te voegen aan het verslag van Hid. Van te voren had ik redelijk opgezien tegen deze oversteek vanwege de grote kans op storm en slecht weer. Tijdens de eerste gale zei ik nog tegen mijn vader dat de tocht op dat moment in ieder geval was wat ik me ervan had voorgesteld: afzien. Maar de tweede (en ook laatste) gale was al beter te hebben. Achteraf gezien vond ik de stormen zelfs een geweldige ervaring en had het niet willen missen. Daarna ging alles zo soepel dat je bijna zou vergeten dat je midden op de oceaan zit. Maar dan wordt je weer met je neus op de feiten gedrukt als mijn vader met 40 graden koorts in bed ligt en zich steeds slechter begint te voelen. 1.150 mijl te gaan is dan ineens toch wel veel. Gelukkig helpt de antibiotica kuur.

En dan nog even iets over de bemanning, Hidde met drie Van Hallen. Het was echt ontzettend gezellig. De dagen dat ze ziek waren, een dag of vier, waren redelijk zwaar en ook wel ongezellig. De rest van de tocht was voor iedereen genieten. Wal die zonder moeite meteen de vissen aan boord hengelt én schoonmaakt (een karweitje dat iedereen tot nu toe graag aan Hid overliet), Pap die brood bakt en een studie maakt van de wolken en luchten, Hid en Wal die eindeloos slechte verhalen vertellen (heerlijk om naar te luisteren) etc. Kortom, super dat we deze tocht met mijn vader en broertje konden doen. We openen in Horta een heerlijke fles champagne en drinken trots en voldaan op deze zeer geslaagde tocht!

Enkele getallen

2.435 mijl in een rechte lijn (4.500 kilometer),

2510 mijl werkelijk gevaren

in 16,5 etmalen

170 liter diesel (circa 75 motor uren) in tank - 90 liter over

80 liter diesel in jerrycans niet gebruikt

380 liter water - 180 liter over

30 gallons bronwater (ruim 110 liter) 3 gallons over

11 lbs propane - niet op

max. wind 45,7 kts (Beaufort 9) in Chesapeake Bay

max. snelheid 10,4 kts

etmaal record 207 mijl

etmaal diepte punt 117 mijl

gem. aantal mijlen per dag: 152,12 mijl

11 dagen zon

4 dagen halfbewolkt

2 dagen zwaar bewolkt en regen

gemiddelde temperatuur lucht circa 24 graden Celcius

temperatuur water varieerde van 18 graden tot 27 graden Celcius


	Enter supporting content here