9

26 november 2003, Lobster Party bij onze Noorse vrienden (Line en Olav) met de 3 Deense jongens, een Schots en een Amerikaans meisje. We passen maar net met zn allen in de Eventyr, de boot van de Noren. Voor het eerst dat we op deze manier kreeft eten en het is echt heerlijk en erg gezellig. Na een tijdje samen geweest te zijn in Mindelo, gaat iedereen morgen weer op pad: wij terug naar Sal om Wieke en Otto op te halen en zij naar Tobago. Voor hun begint de grote oversteek morgen! We geven beide boten een klein kadootje en champagne mee om hun Half Way-tje te vieren.

In Sal ontmoeten we eindelijk Menno van Loon, een ex-collega van Hidde, die we op de Canarische eilanden twee keer net misgelopen hebben. Hij is opgestapt op een Noors schip (vlag Panama), waarvan de schipper en zijn twee maten (in de haven) altijd dronken zijn. Het is een indrukwekkend en groot schip. Hun kajuit is in twee delen opgesplitst, één deel ziet eruit als een studentenhuis (grote ranzige banken, tv, video, heel veel videobanden, groot fornuis met aluminium folie erop etc), het andere deel ziet eruit als de werkplaats van een fietsenmaker: overal gereedschap, werkbanken, onderdelen, mountain bike en troep. Tijdens het zeilen schuift dat met veel lawaai van links naar rechts naar links naar rechts... Net als wij, wacht Menno hier op nieuwe bemanning en dus doden we de tijd met spelletjes doen, internetten en klusjes doen.

Op 1 december komen Otto en Wieke rond middernacht aan. Wieke wil het liefst meteen vertrekken naar Barbados, maar we besluiten eerst in te slingeren en naar Mindelo te zeilen. Wieke en Ot, duidelijk nog wat bleek van de Nederlandse winter, laten op de foto zien hoe groot de eerste vis zal zijn die we gaan vangen. Nog geen uur later ligt Wieke over de reling te braken. Een beetje inslingeren kan toch geen kwaad.

In Mindelo helpt Nilton, onze dinghy watcher/boat boy en perfecte hulp van de afgelopen tijd, ons weer met van alles. Hij haalt onze jerrycans op en vult deze met drinkwater, diesel en gas. Wij hebben het deze dag voor vertrek zelf ook druk: laatste emails versturen, veel verse groenten kopen en vlees voor de eerste dagen. Hoeveel moeten we meenemen? Is 10 kilo uien genoeg, of veel te veel? Hoelang blijft een paprika goed? Hoeveel, veel te dure, sinaasappels nemen we mee? Ook moeten we in Mindelo nog kadootjes voor elkaar kopen, we hebben namelijk lootjes getrokken. Op 15 december gaan we SinterKerst vieren, met kleine kadootjes en gedichten. Verder moeten we afscheid nemen van onze Senegalese vriend, Mohammed, die ons al dagen achtervolgt met rotzooi dat we van hem moeten kopen. Hij mag uiteindelijk tevreden met ons zijn, we kopen twee spelletjes Afrikaans backgammon bij hem en een Batik lap. Zoals al eerder verteld, wilde hij zelf ook graag mee naar maakt-niet-uit, maar we hebben besloten het met zijn vieren te gaan doen.

En dan is het 5 december en vertrekken we! We halen het anker op, worden uitgezwaaid met toeters en bellen en hijsen de zeilen. We hebben nog net bereik met de gsm, dus bellen snel even met het thuisfront dat we onderweg zijn. We zijn slechts één Kaap Verder maar hebben toch al iets te vieren: Sinterklaasavond. Ot en Wiek konden maar weinig kleren meenemen vanwege alle kadootjes die ze uit Nederland meegekregen hadden voor ons. Echt fantastsich. Iedereen nogmaals super bedankt voor alles, we kregen spelletjes, boeken, cds en natuurlijk de nodige gadgets voor kerst.

Wieke was aan boord de man van het vissen. Hij had uit Nederland allerlei visspullen meegenomen. Samen met onze haken en lijnen, waarvan het meeste nog van de boot van mijn grootvader, zou er vast snel wat gevangen worden. Dat viel enigszins tegen, maar toen ineens hadden we beet (zo gaat het waarschijnlijk altijd)! Op dag 3 om 10.30 uur hadden we twee dorades aan de haken van de stuurboord lijn. Al snel worden de taken verdeeld, ik ren naar binnen om de alcohol, haak en fototoestel te pakken, terwijl Wieke (voorop), Hidde en Ot proberen de vissen binnen te halen om ze vervolgens met alcohol in de kieuwen te doden. Hidde maakt de vissen schoon en fileert ze vakkundig (afgekeken van Kaap Verdische vissers) en zo hebben we, met een aardappelsla erbij, een heerlijke verse lunch. Mjamm!

En wat doe je dan op zon dag met alleen maar water om je heen? Aangezien het heel erg rustig weer was: weinig wind, vlakke zee en dus weinig ritmisch rollen, konden we eigenlijk veel doen. Hier worden Hiddes haren geknipt. Verder zag een dag op zee er ongeveer zo uit:
9.45 luisterden we mee met een groep zeilers die elke dag hun positie, weer en wind aan elkaar doorgaven via de korte golf radio. Wij konden alleen luisteren en niet zenden, maar dat was toch leuk want zo hoorden we elke dag de voortgang van Heavy Lady van Bob en Karen.
10.30 Weerbericht van Radio France International, motoren om accus op te laden en ophalen van sms-jes met satteliet telefoon.
11.00 Iedereen is nu wakker en het is tijd voor ontbijt. Soms werd er vóór soms ná het ontbijt uitgebreid gebadderd. We gingen bijna iedere dag met de puts, zeep, shampoo, scheermes en veel zout water in de weer.
13.30 Na wat lezen, spelletjes doen, nieuw visgerei in elkaar knutselen, etc moest er gewerkt worden aan de lunch. Soms verse vis, vaak pasta en af en toe pannenkoeken met kaas of appel. Het was meestal al bijna 15.00 als we klaar waren met lunchen. Even afwassen, een beetje opruimen, een spelletjes Afrikaans backgammon en na wat thee en koekjes was het al weer 17.00. Tijd voor de borrel gevolgd door het avondeten. We proberen om 19.00 klaar te zijn want dan is het donker.
19.00 koffie en een uurtje motor aan om accus op te laden en om 20.00 eerste wacht. 2 uur op, 6 uur af tot de volgende ochtend om 10.00.
Tussen dit alles door werd er nog veel gestuurd, werden er vaak zeilen gewisseld, gevist en brood gebakken. Druk druk druk dus! Het kostte ons drie dagen om tijd te vinden voor een potje boeren bridge.

We hebben de eerste dagen echt uitzonderlijk weinig wind gehad, dus wat ik me voorgenomen had om niét te doen, gebeurde eigenlijk al snel: s nachts spinnakeren (ballonfok). Spinnakeren was vaak de enige manier om vooruit te komen. En aangezien het zo rustig was en weinig golfen, bleef de spinnaker mooi staan. Na een paar nachten kozen we echter toch weer voor wat anders. Het was toch wat onrustig. Af en toe een squall (regenbui met vaak veel wind), soms iets wat daar op leek, dan weer een schoot die brak (doorgeschavield) of tijdelijk toch even teveel wind. Allemaal redenen om iedereen midden in de nacht uit bed te trommelen om te helpen bij het strijken van de spi. We hebben achteraf gezien ongeveer 60 % van de tijd gespinnakerd, iets wat we echt niet verwacht hadden!

Als er zelfs nóg minder wind was, waardoor het grootzeil enorm klapperde en ook de spi inviel, dan restte ons nog maar één tuig: twee fokken uitbomen. Voor de geinteresseerden: de genua 1 stond uitgeboomd naar loef en zat aan de voorstag vast, genua 3 stond aan lei en hing los. In de eerste dagen hebben we wel vijf keer per etmaal zeilen gewisseld, alles lag aan dek: genua 1,2 en 3 en de spi. Ook het grootzeil heeft alle standen gekend, het 1ste, 2de of 3de rif ging erin om het klapperen te verminderen. Het langzaamste etmaal boekten we een voortgang van 94,2 mijl, een dieptepunt

Tijdens de oversteek leerden we het weer en de bijbehorende luchten steeds beter kennen. Zo dachten we dat er heel heftig weer op ons afkwam en we haalden meteen de spi eraf. Het was echter kort voor zonsondergang en daardoor keken we naar de schaduwkant van een heleboel wolken die op een rij liggen aan de horizon. Toen de zon onder was (het is dan nog niet donker) waren de onheilspellende wolken weer verdwenen en zag het er vredig uit. De luchten waren schitterend. Overdag, maar vooral gedurende de nacht. Wat een rust, in je eentje op wacht, onder een prachtige sterrenhemel, terwijl wij met een slakkengang richting Barbados zeilden. De maan werd gaande weg steeds voller. Op het begin zagen we dus veel sterren (zijn helaas niet verder gekomen dan Orion en Grote Beer), later hadden we veel licht door de maan en door Jupiter die ons vanaf 4.00 uur ook kwam bijlichten.

Wieke heeft zeekolder?! Hij ziet s nachts tijdens zijn wacht een zeilboot een stormrondje maken en ook denkt hij een walvis gezien, oh nee alleen gehoord, te hebben. Wij blijven maar wachten tot we de volgende vis vangen, we hebben wel weer zin in een verse maaltijd! Ondertussen wordt er druk geëxperimenteerd door Wieke: er hangen 24 uur per dag 2 lijnen uit, met het liefst aan elke lijn, meerdere nepvisjes en haken. Na een tijdje blijkt dat de vissen ons, vaker dan ons lief is, te snel af zijn. Ze bijten de lijn door voordat we ze aan boord hebben. Langzaam slinkt ons voorraad nepvisjes en haken en dus tijd voor creativiteit. Van een restje spinnakerschoot of blikje cola, wordt nieuwe aas gemaakt. Wieke is naast het vissen, ook de man van de raadsels. We krijgen elke dag een sms met een raadsel van Aad; de dag erna krijgen we het antwoord. Raadsels als: een kogelrond broodje wordt in 7 precies even dikke plakken gesneden. Hoeveel korst zit er aan het kapje vergeleken met een plak uit het midden: a) meer, b) evenveel, c) minder. Dit was natuurlijk de eenvoudigste!

Al het geknutsel aan de vislijnen, werpt zijn vruchten af: op dag 7 om 19.45 uur hangt er weer een dorade aan de lijn. Hidde en Wieke halen m binnen en maken de (kleine) vangst schoon. Antwoord op het raadsel is trouwens b) evenveel, want 2Pi x R x H, begrijp je!? Het lampje dat je op Hiddes hoofd ziet is een enorme aanrader: een mijnwerkerslampje, gekocht in een bergwinkel. Tijdens het wachtlopen s nachts is het ideaal om mee te lezen.

De spi doet nog altijd trouwe dienst. Inmiddels nemen de etmaal afstanden toe, 130 a 140 mijl, maar er blijven uren bij zitten dat het echt niet opschiet en met name het grootzeil het zwaar te voorduren heeft. Van te voren hebben we allemaal in het logboek geschreven hoelang we erover denken te gaan doen: dit varieerde van 14 dagen en 16 uur (Wieke) tot 15 dagen en 20 uur (Annebeth).

Ot is gelukkig weer beter en dus doet hij ook mee met een flesje wijn bij de borrel. We hebben van te voren als regel opgesteld dat er niet gedronken wordt tijdens de oversteek. Alleen af en toe en flesje wijn bij het eten of de borrel. Andere afspraken waren dat iedereen een zwemvest aan moest als het donker werd en aangelijnd moest zijn als hij alleen was of het dek op ging. Alleen het dek op was uit den boze, dan moest je eerst iemand wakker maken. Vlak voor we vertrokken, hoorden we het vreselijke bericht dat er tijdens de ARC (rally naar St Lucia) een man overboord gevallen en verdronken is. Dit zou echt het ergste zijn wat ons kan overkomen, en dus was iedereen het erover eens dat we niet voorzichtig genoeg konden zijn.

Vrijdag de 13de om 14.00 na precies 8 etmalen zijn we Half Way, nog 1008 mijl te gaan naar Barbados. Dit wordt natuurlijk uitgebreid gevierd: muziekje erbij, champagne en een heerlijke lunch: pasta, tonijn (helaas niet vers), tomaten, asperges en vers brood. Heerlijk! Het is prachtig weer en héél warm. De voortgang is even niet super, maar de spi staat erop, inmiddels al meer dan 24 uur achter elkaar. Om 15.15 uur zitten we in de three digit club, nog 999 miles te gaan. Deze term hebben we van de Big Fish Net, waar we elke dag naar luisteren via de korte golf radio. Ook de Heavy Lady geeft elke dag haar positie door. Deze zetten wij in onze kaart en zo weten we precies hoe hun voortgang is. Zij zijn vanaf de Canarische eilanden vertrokken en zitten een stukje noordelijker. Zij gaan veel te snel en zijn er waarschijnlijk een dag eerder dan wij.

Al sinds een paar dagen zien we steeds boten om ons heen. Hier een Engels echtpaar die het rustig aan doen, terwijl er aan stuurboord ook een boot, met spi op, vaart. We hebben via de marifoon altijd wel even contact. De boot met de spi is bijna tegelijkertijd vertrokken uit Mindelo. We zien hem meestal s ochtends voor ons langs kruisen. Hij gaat ook naar Barbad (het is een Fransman). We hadden nooit verwacht zoveel andere boten te zien. Maar goed dat we s nachts ons toplicht aan hebben. Hidde heeft tijdens zijn wacht contact met de Velsheda (een prachtig klassiek schip, J-class, je kent hem wel!?).

Om 15.30 komt de SinterKerst-man aan boord. Hij brengt kadootjes en gedichten mee. Iedereen heeft erg zijn best gedaan, briljante gedichten. Ot had zelfs een lied voor Hidde. Het was op de wijs van het Smurfenlied, waarbij Hid 1 regel moest zingen en Wieke de andere. Erg grappig gedaan. Wieke en Hidde zijn het namelijk nooit met elkaar eens en daar had Ot dus een lied op gemaakt (eindigend met ik ben toch echt de beste (Hidde), maar mijn woord is wel het leste (Wieke)).

Ondertussen wordt er vandaag een nieuw snelheidsrecord gebroken (van deze oversteek): 8,12 knoop op de teller, met spi op. Wel ontdekken we een probleempje met de giek. De giek heeft bij het lummelbeslag (waarmee de giek aan de mast vastzit) speling. We kunnen er wel mee door zeilen dus dat valt mee. Achteraf gezien gelukkig redelijk eenvoudig en niet al te duur gerepareerd in Prickley Bay, Grenada.

Inmiddels is het goed op temperatuur aan het worden. 30 graden binnen uit de zon en dus zeker 35 40 graden buiten in de zon. Tijd voor een badje! Wieke blaast de bijboot op en zo kunnen we heerlijk badderen en afkoelen, terwijl je onder de spi ligt en een prachtig uitzicht hebt op de eindeloze oceaan.

19 december, Wieke is jarig en wordt 32 jaar! Celebration van Kool en the Gang staat op, vlaggetjes boven zijn bed, een zelf gebakken marmercake (helaas wat te weinig boter gebruikt en dus is ie erg droog) met 32 vlaggetjes, een badje op het voordek, ontbijt met vers brood, gebakken eieren met spek, kaas en tomaat. Het is echt een feestdag. Als verjaardagskado krijgt Wieke het Afrikaans backgammon spel uit Cabo Verde van ons. Ook zijn er een boel sms-jes voor de jarige. s Middags hebben we zijn partijtje: we spelen pictionary en gaan daarna zwemmen! Het is hier 5239 meter diep, we zijn 243 mijl uit de kust en er zijn vast heel veel haaien. Snel erin en eruit dus. Maar wel heel erg lekker!

Op vrijdag 20 december (nog 137 mijl te gaan) vangen we om 14.00 uur een mega vis (voor ons mega). Het blijkt een Kingfish, ook wel Wahoo genaamd, te zijn. Volgens de boekjes valt deze vis onder best eating. Hij weegt wel 3 kilo, dus hier kunnen we lekker van smullen. We poseren allemaal voor de foto met deze mooie vis aan de grote enge haak.

We denken over 24 uur in Barbados te zijn, dus beginnen alvast met het schoonmaken van de boot. Wieke ontfermt zich over de wc en ontdekt dat deze verstopt is geraakt. De hele dag zijn Hidde en Wieke bezig dit probleem te verhelpen. Eerst denken ze dat het aan de pomp ligt, dus die wordt uit elkaar gehaald. Dan blijkt het toch de slang te zijn die verstopt is. Deze halen ze er helemaal uit en na urenlang prutsen, komt er eindelijk een grote prop wc- en keukenpapier uit. De pomp wordt weer in elkaar gezet, maar helaas lekt-ie nu zo verschrikkelijk, dat de wc alsnog onbruikbaar is. Gelukkig hebben we nog een wc!

Om 17.00 uur krijgen we een vogeltje aan boord, Pietje. Hij is volledig uitgeput en weet van gekkigheid niet waar hij moet zitten (bovenop de spi, op het draaiende roer?!). Wieke probeert hem water en brood te geven, maar hij wil niks. Hij probeert steeds weg te vliegen, maar komt ook steeds weer terug. We denken dat het beter is als hij echt even goed uitrust, dus stopt Wieke hem in een open kratje, met een doek over de bovenkant. Als Hidde de volgende ochtend de doek eraf haalt, is Pietje dood, in het zicht van de haven. Hij krijgt een zeemansgraf.

Het laatste etmaal een afstandsrecord: 155 mijl! Eindelijk is er wat wind: soms wel 20 knopen! Heerlijk, nog even zeilen. We genieten er echt van en dat na twee weken op zee! Zaterdag 21 december, om 10.00 uur komen we in Barbados aan, na iets minder dan 16 etmalen zeilen, waarbij we slecht 1 etmaal (het 14^e) op de motor gevaren hebben omdat er toen echt geen wind was.

Wat een fantastische ervaring is dit geweest!! Niet zo spectaculair zeilen, maar daardoor wel een hele ontspannen tocht wat ook een boel waard is. Het is geen enkele keer saai of vervelend geweest. Alles is goed gegaan en we zijn veilig aangekomen! Na heerlijke poepchique champagne (van JC Vlerk gekregen) bij aankomst, is het s avonds tijd voor een biertje in Bridgetown, Barbados. Het stadje is al helemaal in de kerststemming en erg gezellig.

We liggen voor aanker in een schitterende baai, met een prachtig mooi wit strand, in turquoise warm water, om ons heen zwemmen schildpadden, overal palmbomen en veel muziek. The Boatyard is de place to be voor alle toeristen, locals én zeilers. We drinken daar genoeg rumcolas. Het is super gezellig, ook met Bob en Karen die een dag eerder aangekomen zijn. We hebben genoeg bij te praten, want de laatste keer dat we ze zagen was in La Coruna, Spanje.

En dan is het kerst in the Caribbean. Ik had niet gedacht in dit warme weer en in deze omgeving in de kerststemming te gaan komen, maar toch! Het is overal heel druk, veel mensen doen op het laatste moment nog hun kerstinkopen. Overal hangen kerstlampjes, staan kerstbomen en uit de winkesl hoor je de kerstmuziek. Wieke is inmiddels al naar de Dominicaanse Republiek gevlogen waar Noortje, zijn vriendin op hem wacht. Ot blijft nog gezellig aan boord tot Grenada.

s Avonds gaan we met zn drieën uiteten en eindigen we, heel verrassend, in de Boatyard. 2^e kerstdag borrelen we met alle zeilers uit de baai (inclusief Pete en Sharon, leuke Engelsen die we in de Kaap Verden ontmoet hebben). s Avonds hebben we kerstdiner aan boord, a trois. We eten op een leuk kerstkleedje, met kerstservetten heerlijke lamsvlees met honing tijm saus. Als toetje fruitsla, maar dan lig ik al op een oor... 2^e kerstdag hebben we een beachparty. Met alle Nederlanders uit de baai, gaan we op het strand eten en drinken. Iedereen neemt wat mee.

Vrijdag 27 december gaan Hid en ik uitchecken en iets van het eiland bekijken, Ot blijft aan boord en ruimt een beetje op. Hid en ik nemen de local bus naar de atlantische oostkust, waar we heerlijk een stukje wandelen. Het is er erg mooi. Ook leuk om nog iets meer van Barbados gezien te hebben dan de Boatyard!

Zaterdag vertrekken we naar Gremada. We hebben een prachtige tocht, lekker windje (kracht 4). We zeilen naar Prickley Bay, waar we twee uur na aankomst opeens Hidde horen roepen. Het zijn Klaas en Gepke! Ze waren alvast even gaan kijken naar de baai, niet wetende dat wij net aangekomen waren. Wat gezellig ze weer te zien! We drinken een glaasje rosé aan boord. Zij blijven in een hotelletje in Grand Anse tot Ot terugvliegt.

Oud en Nieuw vieren we aan boord! We BBQ-en met heerlijke gemarineerde kip. Om 12 uur is er prachtig vuurwerk, op de achtergrond speelt een steelband, ideaal. Wij halen uit het verrassingspakket van de familie van Hall 2 flessen heerlijke champagne en sterretjes! We hebben een heel gezellig avondje, spreken wensen voor het komende jaar uit en kletsen over van alles en nog wat. Om een uur of 3.00 komen de Noren (Line en Olav, met zus en vriend) nog even langs.

2 januari maken we een tour rond het eiland in een minibus met onze gids Sparrow. Prachtige waterval, mooie kustweg door kleine dorpjes, een local lunch, een tour door een oude kruidenfabriek (Grenada wordt ook wel Spice Island genoemd), waar we nootmuskaat, cacao, kruidnagel, laurierbladen etc kopen. We krijgen ook nog een rondleiding door de oudste rumfabriek van de Carieb. De rum heeft daar een alcohol percentage van minimaal 75 %! Grenada is een prachtig eiland en totaal niet toeristisch (althans, niet bedorven door toerisme). We drinken nog een biertje en nemen een heerlijke douche (lang geleden!) in het hotel van Klaas en Gepke.


	Enter supporting content here