Inmiddels zijn we alweer terug in Nederland. We hadden het verslag redelijk goed bijgehouden onderweg, dus beginnen we gewoon waar we gebleven waren: in La Coruna.

------------------------------------------------------------------------------

Na nog een paar gezellige dagen in La Coruna met Bob, Karen, Neil en Lynn, prachtig zomerweer, wijn en tapas wordt het tijd om wat van de rías altas te bekijken. We komen uiteindelijk niet verder dan Ría de Cedeira, zon 25 mijl verderop. Daar liggen we samen met de Heavy Lady voor anker en blijven twee dagen liggen vanwege regen, regen, regen. Het is hier prachtig, maar we zijn met name binnen. De eerste dag op de Heavy Lady, waar we Monopoly spelen en de hele dag eten en kletsen. De tweede dag bak ik koekjes, doen we boodschappen in de stromende regen en eindigen we op de Jan Steen voor een laatste avondje met zijn vieren. Wij steken morgen over naar Frankrijk, zij bekijken eerst nog wat meer van de Spaanse noordkust. 

Zondag 27 juli vertrekken we met prachtig weer richting Belle Ile in Frankrijk. Een tocht van 320 mijl waar we ruim twee dagen over doen. We hebben een erg relaxte tocht, waarbij de wind ons helpt: we hoeven ondanks een matige voorspelling maar weinig te motoren. We hebben drie keer beet, maar helaas weet de vis steeds te ontsnappen, erg balen! Dinsdag om 18.00 uur komen we in Le Palais, Belle Ile aan. De beruchte Golf van Biscaje is ook weer achter de rug.

De timing is perfect. De sluis, die maar enkele uren per dag open is, staat nog net open en dus varen we zo de haven in. Deze blijkt vol te liggen met Nederlandse boten, die allemaal mee hebben gedaan met een wedstrijd van Scheveningen naar La Rochelle. Een paar van hen herkennen ons schip van de website. Meteen een leuk welkom. We worden uitgenodigd om te borrelen aan boord en gaan daarna met de hele groep mee uit eten. Zo zaten we gisteren nog met zn tweeën in de kuip een prakje te eten midden op zee en zo eten we nu in een heerlijk Frans restaurant met 19 (!) Nederlanders. Het is lang geleden dat we er zoveel bij elkaar hebben gezien. Na het eten druipen de kinderen af en wordt er tot 3.00 uur doorgeborreld aan boord van Jan Steen.

Nog een beetje brakjes gaan we de volgende dag op pad voor een klein wandelingtje, dat eindigt in een enorme uitputtende maar prachtige tocht van 6 uur. Elke keer is het nóg mooier en besluiten we nóg een stukje verder te lopen. Uiteindelijk lopen we helemaal naar Sauzon, een ander haventje op het eiland, waar we heel toevallig Jean en Celine binnen zien varen. We zijn hen het hele jaar door af en toe tegengekomen, maar hadden op de Azoren afscheid genomen. Zij vieren nog even vakantie in eigen land voordat ze weer naar huis gaan. We eten Bretonse crepes, liften terug naar Le Palais en kunnen direct weer inhaken bij de borrel van onze nieuwe Nederlandse vrienden, dit keer in de kuip van Karel met de Houten Poot.

Omdat we het eiland zo mooi vinden, blijven we nog maar een dagje en huren voor de volgende middag een fiets om de andere kant van het eiland te bekijken. We zwemmen, brrr wat koud! Dat is even wennen, de watertemperatuur is 17 graden. s Avonds gaan we voor de laatste keer uiteten, dit keer met 21 man/vrouw/kind.

We zeilen daarna via Ile de Groix en Concarneau naar Sainte Marine, aan de rivier LOdet. Wat een mooi plekje weer! Het is vandaag super warm en dus BBQ-en we weer heerlijk aan boord, drinken een kopje koffie op de kant in een prachtige oude kroeg en genieten van dit mooie Europese zomerweer. Wat een leventje! Eigenlijk is de reis al een beetje voorbij. Het is nu meer vakantie. Nog maar 3 weken...

De volgende dag een druk programma, eerst de rivier helemaal op én weer af (echt even sigth-see-en op deze waanzinnig mooie rivier, met kastelen en prachtige landhuizen). We ankeren aan het einde van de rivier voor de lunch en een duik. Naast ons ligt de Vento Volente. Dit is het schip waar Gijs en Anne Marth twee jaar mee rond de Atlantische Oceaan hebben gezeild. Wij hebben ze nog nooit ontmoet, maar hebben altijd de verslagen op hun internetsite gelezen en praten daardoor over ze alsof we ze al jaren kennen.

Hun ouders, van wie het schip is, zijn nu aan boord met meneer en mevrouw Deen. Wij drinken een kopje thee bij hen en vertellen met name over onze reis. We varen om 14.00 uur de rivier weer af om pas om 21.30 uur, na een kruisrak, in Audierne aan te komen. Het begint al wat donker te worden als ons anker ligt. De havenmeester zegt dan dat we in de aanloop van de vissersboten liggen, maar daar geloven we niks van en we verkassen niet meer. Met de Vento Volente zeilen we de volgende dag naar Camaret, waar we heel gezellig aanschuiven bij het captains diner van haar bemanning. Hier eten we voor het eerst oesters, heerlijk.

Deze en de komende dagen staan in het teken van veel stroming, groot verval, mist en weinig wind. Het water stroomt hier met ruim 10 Km/uur de hoek om het Kanaal in. De rivieren waar we overnachten zijn op hoog water van oever tot oever gevuld terwijl je op laag water nog maar net genoeg water hebt om te blijven drijven. Van hoog naar laag water daalt de zee soms met wel tien meter. Twee maal per dag is het hoog water, twee maal per dag laag, om-en-om. Het water stroomt zes uur mee, zes uur tegen, zes uur mee, zes uur tegen en dat dag in dag uit. Dit gaat echter niet met de regelmatigheid van de klok dus is het elke dag weer rekenen wanneer we het beste kunnen vertrekken om zo veel mogelijk stroom mee te hebben en ook nog tijdens hoog water aan te komen op de plek van bestemming. Veel havens kun je namelijk alleen bereiken met hoog water. Bij laag water kun er letterlijk omheen wandelen.

Het weer is bij deze omstandigheden heel belangrijk. Wind tegen stroom maakt sommige kapen onmogelijk te ronden. Er is nu echter niet veel wind dus dat is geen probleem. Extra handicap is echter de mist. Meestal was het zicht matig, maar met het rustige weer was het dan toch prima te doen. Soms zat het potdicht. Dan vetrouwden we op GPS, elektronische kaart, radar en onze stadiontoeter. De combinatie van alles was goud waard. We konden ons op de kaart zien varen op de laptop en wisten dus exact waar we waren en waar we heen moesten. De radar gaf aan wat er om ons heen voer. En als we dachten dat een andere boot te dicht bij kwam ging de toeter om te laten horen dat we er ook waren. Dit terwijl we buiten letterlijk geen hand voor ogen konden zien.

Buiten een bijna aanvaring met een rubberspeedboot die totaal niet zat op te letten, ging alles goed. Wel besloten we een moeilijk aan te lopen haven (Morlaix) links (eigenlijk rechts) te laten liggen en naar een makkelijker haven te gaan, Trebeurden. We voeren die dag op met Henk van der Boogaard, een oude buurman van Hidde uit Oisterwijk. Die kwamen we heel toevallig tegen in LAbervrach.

Het lijkt erop dat we een beetje verslaafd aan internet zijn geraakt. De Fransen kennen alleen het fenomeen cyber café nog niet. Om toch onze emails te checken gaan we uiteindelijk liftend naar Lannion. Het wordt een super leuk uitstapje. Lannion is een mooie stad met een prachtige kathedraal én internet. We proberen nog liftend terug te gaan, maar dit keer gaat dat minder soepel en wordt het de bus terug naar Trébeurden. Een half uur later varen we uit naar Ploumanach. Dit dorpje was ons aangeraden en is inderdaad een plaatje, mooie granieten rotsen waar je tussendoor moet varen om de haven in te komen. Deze ingang en een groot deel van de haven valt helemaal droog. Doordat ze een drempel hebben gemaakt, blijft er nog wat water staan, net voldoende voor onze kiel. Het is hier erg toeristisch, dus we snelwandelen tussen de massas mensen door langs de Cote dAmour. Zoals je kunt lezen is het echt zomervakantie aan de Bretonse kust.

De volgende dag naar Tréguier, waarvoor we eerst een heel stuk de rivier op moeten. De marina is vol en dus ankeren we onder een prachtig kasteel. We liggen hier de eerste nacht alleen met nog een andere boot. We bekijken het toeristische stadje, wat heel oud en pittoresk is en trakteren onszelf op een heerlijke drie-gangen lunch voor 9 euro pp. Dat kunnen die Fransen dan weer wel goed.

Onze laatste stop in Bretagne is Paimpol. Onderweg komen we een Nederlandse boot tegen die verdacht veel op de Spirit van Henk van der Boogaart lijkt. Inmiddels zitten bij hem zijn kinderen, Erik en Cecile, aan boord. Hun bestemming is Lézardieux, maar na een sms van ons, besluiten zij met ons mee te gaan naar Paimpol. Na een rottige overfall (sterke stroom met tegenwind waardoor rare golven ontstaan) zeilen we de baai van Paimpol in. Het is hier de komende drie dagen feest: Chants de Mer oftwel festival met zeeliederen. De haven ligt vol met traditionele schepen en op de kade staat op elke hoek een groepje Bretonse mensen te zingen. De eerste avond klinkt het nog leuk, na drie dagen kunnen we geen zeelied meer horen...We ontdekken dat ze vroeger erg van de herhaling houden.

Met Henk, Cecile en Erik hebben we twee hele gezellige dagen: de eerste avond trakteert Henk ons op een fantastisch bord fruits de mer. De volgende avond eten we op de Jan Steen en borrelen op Eriks verjaardag.

Wij blijven nog een dag om te wachten op Cathelijn die met ons mee zeilt naar de Kanaal Eilanden. Ze komt zondag 16 augustus met de trein uit de Parijs. We peren m die avond meteen. We kunnen geen Chant de Mer meer horen. Het is al bijna donker als we het anker droppen in de diepe geul tussen twee rotsen net even buiten Paimpol. De volgende dag vertrekken we bij het eerste licht naar Guernsey. Het wordt een prachtige zeildag. Het is erg gezellig dat Cathelijn (weer) aan boord is. Heerlijk om al haar vehalen te horen en onze te vertellen. 

In St Peters Port, Guernsey blijven we een dagje liggen. Het is echt heel Engels hier, met pubs, ponden, links rijden etc. Annebeth en Cathelijn gaan vol goede moed op zoek naar de laatste mode terwijl ik een lijstje huishoudelijke boodschappen heb. We falen alledrie jammerlijk. De boot met de laatste mode heeft de Kanaal Eilanden nooit gehaald en na twee uur zwerven heb ik alleen een agenda voor 99 Pence bij Woolworth gescoord. Dan maar even de toerist uit hangen die middag. We huren een Polo met een open dak, bekijken het eiland en genieten van een cream tea aan een bijna verlaten strandje.

Dan komt er een indrukwekkend rijtje havens aan de kust van Normandie. Door ongunstig tij gaan we niet naar Alderney maar naar Cherbourg (#1). Vanaf daar willen we naar Deauville maar ook dat gaat niet door. Dit wordt een tocht die we niet snel vergeten. Het is een lange, mooie spinaker-dag geweest. We zijn 21.15 uur bij de haveningang van Deauville, volgens onze berekeningen op tijd. Hid roept met de marifoon de havenmeester op en vraagt of de sluis ook open staat. Het is antwoord is kort maar krachtig. Non, cest fini. We hadden uitgerekend dat er tot circa 22.30 uur nog genoeg water zou staan om de haven in te kunnen. De havenmeester denkt daar kennelijk anders over. We vragen om uitleg, maar hij weigert langzamer te praten en als we vragen of hij Engels spreekt, is het met pas du tout duidelijk dat deze man ons niet verder wil helpen. Daarom wordt het Le Havre. Nadelen zijn wel dat het inmiddels pikdonker is, dat we de rivier de Seine moeten oversteken en dat Le Havre de derde havenstad van Europa is en dus mega druk met grote containerschepen, ferrys en heel veel lichtjes. Na wat gevloek van Hidde op de havenmeester (de lul) zetten we koers naar Le Havre. Opeens zie ik de dieptemeter erg afnemen, tot 3 meter. Wat nu weer??!! Het blijkt dat we over een zandbank varen die niet op de kaart staat. Het zal wel een uitloper zijn van een andere bank die door de rivier wat verplaatst is. Gelukkig wordt het na wat bijsturen al snel weer dieper maar erg relaxed is het niet. We leggen uiteindelijk pas om 00.15 uur aan in de marina van Le Havre (#2).

Cathelijn gaat de volgende dag alweer van boord. Wij zeilen via het leuke Fecamp (#3) naar Boulogne (#4) en tenslotte Dunkerque (#5). Normandie moeten we nog maar eens over doen want daar zit meer in. Het is jammer want we hadden ons al lang geleden voorgenomen een bezoek te brengen aan Arromanche en Omaha Beach, bekend van de gevechten in juni 1944.

Onze laatste nacht in het buitenland logeren we bij onze zuiderburen in Oostende. Helaas laat ik onderweg de Belgische courtesy vlag overboord vallen. Als je als gast vaart in een ander land voer je uit beleefdheid hun vlag. Het is gebruikelijk dat dit een kleine vlag is die je hijst aan een lijntje langs de mast. Helaas vandaag dus even geen rood-geel-zwart in het want.

Het is nu wel erg gek, we gaan echt naar huis. In de havens liggen eigenlijk alleen maar Nederlandse boten. In Oostende kunnen we voor het eerst sinds hele lange tijd weer nederlands tegen de havenmeester praten en op straat luisteren de mensen ons af. Nog minder dan een week en dan zit het erop.

Dinsdag 26 augustus om 12.00 uur zie ik op mijn gsm ineens NL Libertel verschijnen. We zijn in Nederland! We leggen aan op de meest gezellige plek die je kan bedenken. Voor de sluis van de Roompot naast een stukje Hollands Glorie in de vorm van de Delta Werken. Hid rent meteen naar snackbar Flipper en bestelt een frietje met een frikandel en een broodje kroket! We zijn na 14 maanden weer in Nederland. De Roompot is een beetje eude en dus besluiten we liftend naar Zierikzee te gaan. We kunnen niet met de boot omdat we morgenochtend om 6.30 uur met de laatste stroom mee door de Banjaard (geul van Roompot naar zee) moeten.

Heen rijden we mee met een aardige man die eigenlijk naar Haamstede moet, maar wel even om wil rijden. We eten met zn tweetjes mosselen en tongfilet bij eetcafé de Banjaard en bellen Ernst en Majella die we in Belle Ile ontmoet hebben en in Zierikzee wonen. We drinken heel gezellig witte wijn bij hun thuis. Ook zij zijn zo aardig om ons weer op de boot af te zetten.

De volgende dag gaat dus om 06.00 uur de wekker. Op naar Scheveningen. Daar doen we voor het eerst weer boodschappen in een Nederlandse supermarkt, wat relaxed. Oude kaas, filet americain, bruin brood, drop etc. Heerlijk allemaal. We gaan ook nog Den Haag in om te shoppen. Hier slagen we wel. Net als we terug op de boot zijn, bellen we met Douwe die zegt op dat moment Den Haag in te rijden. Wat een toeval. We stellen ons vertrek naar IJmuiden een uurtje uit, zodat we Douwe en Natalie alvast even zien. Douwe was gister jarig en boft dat we net kadotjes voor hem hadden gekocht bij de Bijenkorf! Om 15.00 uur vertrekken we naar IJmuiden. Rechter in de wind kan het niet, we kruisen en komen om 20.15 uur aan in de o zo gezellige Seaport Marina. Hier lagen we 14 maanden geleden ook, met net zulk rotweer. We drinken samen een fles champagne op deze bijzonder geslaagde reis. Mooier had het niet gekund. We hebben ruim een jaar lang fantastisch lekker gezeild (ca 13.000 mijl), prachtige (ei)landen bezocht (19 landen en 43 eilanden) en dit ook nog kunnen delen met een boel vrienden en familie (28 opstappers). Het was een fantastisch jaar! We willen iedereen heel erg bedanken voor alle gezellige emails en sms-en. Nu op naar Amsterdam voor ons aankomstfeestje!